Álftirnar komnar.

Í gær voru álftirnar „okkar“ komnar á Langeyrartjörn. Þar er óðal þeirra og á hólmanum hafa þær síðustu fjögur vor hlaðið sér dyngju og verpt með góðum árangri. Skógarþrestirnir voru sennilega degi á undan svönunum að koma sér utan úr löndum þar sem þeir hafa þreyð útlegðina í draumi um endurkomu í vorfjörðinn sinn langt norðan við úthafið.

 

Næstir í röðinni til að láta vetrardrauminn rætast eru sennilega hinir umdeildu og heldur óvinsælu hettumávar. Svo koma endurnar, duggönd, skúfönd, urtönd og rauðhöfði. Þá mýravaðararnir, stelkur, jaðrakan, hrossagaukur, óðinshani og lóuþræll. Heiðlóa, sandlóa og spói láta heldur ekki bíða sín. Þótt ekki sé þetta talið í réttri komuröð þá verður krían hér um mánaðamótin apríl og maí og er ekki ósennilegt að einhver hempuklæddur fari að skyggnast eftir þeirri svörtu sem fæddist og ólst upp hér í fyrra. Og loks loks verður spennandi að fylgjast með hvort sá sjaldgæfi og rauðeygði flórgoði verpi á ný.