Föstudagsviðtalið

Veraldarvinir eru alþjóðleg samtök sem
senda hópa af sjálfboðaliðum frá 18 ára
aldri um allan heim til starfa við fegrun
og snyrtingu umhverfis, göngustígagerð og annað af því tagi.
Íslenski sproti félagsins var stofnaður
árið 2001.









Þessu unga fólki gefst einstakt tækifæri til að kynnast framandi
löndum og ólíkum menningarheimum.
Veraldarvinir hafa komið til starfa mjög víða á Íslandi á liðnum árum.
Eina endurgjaldið sem hóparnir fá á hverjum stað er frítt fæði og
gisting á vegum viðkomandi sveitarfélags eða fyrirtækis.
Sex veraldarvinir voru við vinnu á vegum Rauðku ehf. í tvær vikur
þar af fimm stelpur og ein strákur.
Hópstjórinn er Sabrina, 35 ára frá Ítalíu. Hinir krakkarnir eru Jasmin,
25 ára frá Þýskalandi,Stephanie, 20 ára frá Bandaríkjunum, Fiona,
21 árs frá Frakklandi, Muriel, 20 ára frá Sviss og Benoit, 22 ára gamall
strákur frá Frakklandi.

Blaðamaður Sksiglo.is fór og ræddi við veraldarvininn Benoit Goffin
frá Normandí sem er hérað í norðvesturhluta Frakklands. Hann er 22 ára
nemi í jarðfræði.

Er þetta þitt fyrsta skipti í sjálfboðavinnu hjá Veraldarvinum?
Nei ég hef farið til Þýskalands, Marokkó, Serbíu og Tékklands.

Hvernig var dvölin hér á Siglufirði í samanburði við hin löndin?
Aðstæðurnar voru alveg frábærar, húsnæðið var alveg í sérflokki ég hef aldrei fengið
svona viðtökur áður.
Einnig var mikið gert fyrir okkur fyrir utan vinnutíma, Höddi var duglegur að sýna
okkur fjörðinn. Við fórum m.a. á hestbak, til Ólafsfjarðar í gegnum göngin með rútu,
í veiðiferð á Guðrúnu Jónsdóttur SI 155, á skíði, í sund svo eitthvað sé nefnt.

Hvernig finnst þér íslenski maturinn?
Kaffitímarnir voru alveg frábærir, þá fengum við túnfisksalat sem mér finnst alveg
virkilega gott, kökur og góðgæti. Ég hafði aldrei bragðað túnfisksalat áður en
sambærilegt salat fæst ekki í Frakklandi. Skyr er líka mjög bragðgott.

Hvað er eftirminnilegast frá dvölinni á Siglufirði?
Þegar við fórum að veiða með Hauki á bátnum Guðrúnu Jóns. Ég hef aldrei áður séð fisk
veiddan og drepinn á staðnum, sú lífsreynsla fékk svolítið á suma krakka í hópnum.
Einnig fannst mér sundlaugin stór fyrir svona lítinn stað, auk þess voru mjög fáir í sundi.
Annars var bara virkilega skemmtileg lífsreynsla að vinna og búa á Siglufirði.
Við myndum vilja vera lengur og klára að dytta að Guðrúnu Jóns.

Við hvað unnuð þið í þessar tvær vikur?
Við rifum niður skemmu sunnan við skrifstofu Rauðku, unnum að viðhaldi
á bátnum Guðrúnu Jóns. og máluðum slökkvistöðina svo eitthvað sé nefnt.
Fjölbreytileikinn í verkefnum var meiri en við eigum að venjast,
alltaf eitthvað nýtt á hverjum degi.

Hvað finnst þér einkennandi fyrir Siglufjörð?
Mér finnst svo mikil kyrrð hérna og svo er útsýnið frábært. Það kom mér líka á
óvart hvað það er mikið um íþróttaiðkun og útivist miðað við svona lítið samfélag, svo
sem badminton, skíði, fótbolta og fl. Einnig er svo stutt í allt, það tekur bara
örskamma stund að fara í sundhöllina, á skíði og upp í fjöll. Fólk þarf ekki að keyra
langar vegalengdir til að komast  í nálægð við náttúruna. Fólkið í bænum var líka allt
svo vingjarnlegt og við vorum farin að kannast við sum andlitin og nöfnin. Það er mjög
óvanalegt að hitta sama fólkið tvisvar á göngu í París. Við fórum líka í Allann og þar var
fólk á öllum aldri að skemmta sér saman og allir svo hressir og til í að spjalla.
Það var líka gaman að sjá svona margt fólk safnast saman og fara í gegnum göngin,
stoppa í Héðinsfirði og fá sér kók, virkilega sérstakt.

Hvað tekur svo við eftir dvölina á Siglufirði?
Ég fer til Reykjavíkur og hitti þar aðra veraldarvini. Við ætlum að ferðast saman um
Ísland í eina viku, eftir það fer ég aftur heim til Frakklands.

Lærðuð þið einhver orð í íslensku?
Já, takk, nei, ömurlegt og slökkviliðsmaður.

Veraldarvinir þakka fyrir sig!