Vísna-kornið

Magnús Pálsson sem er brottfluttur Siglfirðingur sendi okkur þessi ljóð. Magnús er mikið á Sigló og dvelur þá í húsi sínu í Mjóstræti 2 sem er hans æskuheimili. Magnús er sonur Ingibjargar Sveinsdóttur og Páls Ásgrímssonar.

Hér kemur ljóð um Siglufjörð, sem ég gerði 1994, um áramót. Lag er ..Undir bláhimni.  

 

Þegar sólin að sævarströnd hnígur

sindar himinn sem gullroðinn sær.

Æskumynning úr öldunum stígur

um þig fjörður sem ert mér svo kær.

 

Fjöllin tignarleg friðsæl svo fögur

fagrar mynningar vekja í sál.

Síðkvöld kyrrlát þau sögðu okkur sögur

sem við áttum í Hvanneyrarskál.

 

Lækjarniður og blómskrýddar breiður

breiddu út faðm sinn í fjallanna sal.

Yfir vakti blár himininn heiður

sem úr hljómaði fuglanna hjal.

 

Æskutímann við öll munun geyma

unaðsstundir frá árunum þeim.

Eitt er víst að við öll munun dreyma

um að komast til þín aftur heim

“Já um að komast til þín aftur heim”

 

Bátsmannstríóið gaf þetta út á disk.  Hvað er lífið. ásamt öðru sem ég gerði.

 

Magnús Pálsson, Mjóstræti 2. Siglufirði.  S. 894-2627

 

Hér kemur annað ljóð um Siglufjörð. Komið heim sumarið 1997.    Þegar ég kom Heim og var í hálfan mánuð og sólin baðaði fjörðinn okkar.

 

Fjörðurinn minn fagri tekur

með faðm útbreiddann móti mér.

Gamlar myndir upp glæstar vekur

þær gleði stundir sem áttum hér.

 

Sólin baðar sund og hæðir

sendir geisla í hjarta og sál.

Grænni kápu grundir klæðir

þar grösin blómstra í hverri skál.

 

Ég kveð að sinni minn kunni fjörður

svo kær ert þú með þinn lækjarnið.

Faðm þinn hlýjan fjöllum gjörður

þú fyllir hugan af ást og frið.

 

 Siglo.is þakkar Magnúsi kærlega fyrir að senda okkur þessar vísur og vonandi sendir hann okkur vísur aftur við tækifæri.